KAYBOLUŞUNA...

Sürükleniyorsun durmadan bir yerlere
Ne yaşadığını biliyorsun, ne öldüğünü
Deli bir poyraz esiyor günlüğüne
Sayfaların darmadağın oluyor
Hayatınsa, bulanıklaşıyor çamura yaklaşırcasına



Gündüzleri ölüm oluyor hayat
Geceleri nefes almaya, düşünmeye başlıyorsun
Sen, ben olmaya çalışıyorsun
Beni anlamaya çalışıyor
Her seferinde yeniden kaybediyorsun
Sen, an geliyor kendin olmayı unutuyorsun



Unutuyorsun evet,
Hiç hatırlamadıklarını fark ettikçe hem de
Tezatların içinde kurulu bir hayat oluyor yüzün
Yaşamaya çalıştıkça yüreğinin orta yerine acı çöküyor
Ben gidiyorum, sen kayboluyorsun
Dışarıda çığlık çığlığa bir hayat
Hayat haykırdıkça öfkelerini sana,
Sen daha bir ufalıyorsun
Noktaları sıralıyorsun yollara
Kendinden izler bırakmaya çalışırcasına
İzlerin koyulaşıyor uzaklaştıkça
Sense tümden siliniyorsun…



Mavisihir