Bayram Çocuğuyum Ben

Bende ne değişti yıllar sonra? Hala bayramları bekliyorum, demek ki ben de hala bayram çocuğuyum. Çocuğumla, çocukluğumla kutluyorum bayramları. Kapı kapı dolaşıp bozuk para ve şeker dolduruyorum ceplerime. Aslında sevdiklerime kavuşuyorum bayramlarda. Hani normal günde gidemediğim , göremediğim, özlediklerim. Bayramları bahane ettim kendime. Anılarımı yaşatmak, taze tutmak ve geleceğe aktarmak için.


Kaybettiklerime gözyaşı döktüm kimse görmeden, bayramı onlarsız kutlamak oldu kabahatim. Bahçedeki yaşlı çınara yaslandım, sarıldım. Arkasına saklandım kimse görmesin ağladığımı diye. Eski dostum , sen de benimle beraber yaşlandın bu bahçede. Çocukluktan kalan bir gün mü bu gün? O zamanlardan kalma bir sabaha uyandık beraber.


Atladım otobüse, yollar uzundu belki ama bayramdı bu gün. Yedi tepeyi özledim ben , bir de oradaki can evlerimi. Can evimde oturup bir kahve içtim bayramlaştıktan sonra. Hüzünlü gözlerinde benden daha heyecanlı bir çocuk vardı onun biliyordum. Biraz olsun gözlerini dinlesin istiyordum. Yedi tepenin ortasında yalnız kalan gözlere ışık olabilsem, onu da oralardan şenliklere götürebilsem.


Tutup elinden savurdum onu, sendelemesine aldırmadım muzurca. Hadi, işimiz var seninle. Eski zamanlardan, bizim çocuk olduğumuz bayramlardan bir sirk kurulmuş Gülhane’de. Acele edelim, çocukluğumuza yetişmemiz gerek. Camlardan izlemeyeceğiz bu bayramı. Zaman yakalama ve mutlu olma zamanı. Bu gün bayram yedi tepenin beyzadesi, hadi kalk işimiz var senle……




Mavisihir