ÖZGÜRÜM BEN

Öylesine bir hüzün doldu içime, demeyi ne kadar isterdim oysa. Senin gidişine ve senin yerine gelenlere dayanamıyorum artık. Hayat nasıl bir yük bindirdi sırtıma bir bilsen. Dün gece isyan çığlıklarını attım ilk defa. Suskunluklarımdan yoruldum ben çoktan. Sen gittin ve ben, koca bir boşluk içimde. Yüreğimin hangi odası olduğunu bile karıştırıyorum artık, kanayan yerimi bulamıyorum. Çok doluyum sana aslında, nasıl özledim bir bilsen. Senden bahsederken elimden kaçıp giden gülümsemen geliyor dilime ve gözlerime. Hep anlatıyorum seni, hasret büyüyor anlattıkça. Sen benden ıradıkça daha bir yanıyor içim, özlüyorum…



Yanımda olmalarını özledim, içimde beni ışıl ışıl hissettirişini özledim. Servetim olduğunu şimdi anlamak, sana karşı ilk hatam değil belki ama son olacak. Hep kaybedince anlar ya insan? Nankörlüğümü ne yüzle anlatırım sana bilmem. Sınavların içinde geçen şu günlerde haykırışlarım var, umutsuzluklarım var. Özlemlerimin bitmeyişini, büyüdükçe gökyüzünü sardığını görüyorum. Elim kolum bağlı hissediyorum bazen. Kendime sorduğum soru şu;

_ Neden ben?


Dün gece uykuya dalana kadar sorum ben bu soruyu defalarca. Bir ben değilim aslında bunu soran, biliyorum. Cevabı da biliyorum. İsyanlarım, suçlamalarım, kızgınlıklarım hep kendime. Anlaşılmadığım gördükçe artan hiddetimi engellemek, artık bunu yapmak istemiyorum. Ne için, kim için yaşadım ben bu hayatı? Bir bakın geriye, ben baktım. Benden geriye kalacak olan ne hayal kırıklıkları ve isyanlar. Hep başkaları için yaşanmış bir yaşamın bana kalan kırıntıları, ve sağ göğsümdeki sızı. Yürek solda diye, sağ yanım sızlamaz sanmayın sakın. Öyle bir sızlar ki, içinizden sizi söküp alır gibi.



Geçip gidenler bize dönüp bakacak diye biliriz ya, yanlış. Yaşamın yüzü bir kere ters çevrilince size, çok zor…Zor günlerin başladığı anlar, yaşamın tamamen değişmesi, birilerinin sizi çekip bir yerlere götürmesi. Pek çok şey olur biter etrafınızda. Siz hem olanların tam ortasında durursunuz ama bir o kadar da yabancısınız her şeye. Ağlamak istersiniz bağıra bağıra hem de. Kim ya da ne tutar sizi bilmezsiniz. Yaşam savaşına düşmüş bir yürek ve yine başkaları duymasın diye tutarsınız kendinizi. Ben bu gün kendimi azad ettim. Varsın duysunlar çığlıklarımı, varsın ağlasınlar benimle. Ben de insanım, ağlamak istedim ben bu gün ve ağladım hem de çığlık çığlığa...



Özgürüm ben artık……


Mavisihir