TUTAMIYORUM

Yine hüzün saatlerindeyim işte, yine akıyor gözyaşlarım.Kim görüyor neler yaşadığımı ve nerelerde boğulduğumu?Ufacık bir hayatı yaşarken kalbimin nasıl kırıldığını göre göre acımayan zalim kaderemi sorayım hesabını yoksa beni yıkan inciten zalim gönüllere mi?Parçalanmış bir yürekle parçalanmış bir hayatı yaşamaya çalışırken buldum kendimi saatler önce.Anlık mutlulukların peşinde koşmak bile değil artık uçtuğumu farkettim.

Silkelensem kendime kalan son parçalarım da dökülecek diye kıpırdayamıyorum , bazen de diyorum ya hep ya hiç.Yolların karanlık yerlerinde köşeme çekilip ağlamaya başlıyorum.Dirençsiz, savunmasız, kırık dökük hayallerim,kanayan bedenim, her zerresinde bir yaşam ve hayaller akıp gidiyor.Güçsüzlüğüme kızıyorum bazen kendimi güçlü hissettiğim anlarda.Ne kadar sürüyor dersiniz? Bir an sadece.

Sayfalara sığınıyorum yeniden.iİlk günler, ne kadar umut dolu ve mutlu olur insan değil mi?Kandırma ve kandırılma süreci bittikten sonra ise yavaşça oyunlar çıkar masanın üstüne.Sizden çalınan taşların önünüze serildiğini görürsünüz her dakika.Sizse hep o bir dakikada kalırısınız gözleriniz boyanmıştır heyecanla.Beklentilerini duyacak adam yoktur karşınızda, siz düştünüz mü aşkın pençesine gerisi kolay.Sonra gelipte uyandırana kadar.

Yüzünüze inen tokatın sesiyle uyanırsınız derin hülyalardan.Gözünüz aydın masal burada bitti diyen bir ses vardı içinizde.Yüreği yanmayan bir kadın gösterin bana.Herşeyin kolay atlatıldığını sanan kör insanlar size sesleniyorum.

Hayat için çok geç kaldım sayenizde.Madalyalar ,plaketler bekliyorum.Hayata en geriden başlayan biri olarak.Sondan gelen birinciler için bir şeyiniz yok mu?;İsyan bayraklarını çektim hayatın dört bir tarafına.Yüzünüzü güldüremedim mi hala yoksa?

Hayat sana da söylenecek bir çok şeyim var ama kelimelerim bitti sana da susma hakkımı kullanarak cevap veriyorum.....................................