BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

Hürriyet

20 Ocak 2009 Salı

NAFTALİNLİ GİZEMLER




Gizler neden çeker bizleri, neden saklı olana sahip olmak için çabalarız? Aramak, bulmak, kovalamak doğamızda var. Hepimiz biliriz. Çocukken saklanmak mı yoksa ebe olmak mı ilginizi çekerdi bir düşünün. Ben saklanmayı değil aramayı severdim. Her köşe başında bulduğum eski ya da yeni şeylerin ayrı ayrı büyüleri vardı hayatımda. her şeyi saklayıp yıllar sonra aramaya alıştık hepimiz böylece. Çocukluk anılarımızı taze tutmak için raflara kaldırdık, dolapların en serin köşelerine sakladık. Gün ışığı kağıtlarımızı solduracak eskitecekti sanki. Parşumen kağıtlarına yazdığım öykülerim vardı köşe bucak açılan küçük deliklerde. Bahçedeki ağaca yaptığım kuş yuvasının bile gizemini hatırlarım hala. Ben yapsam da, oradaki yaşam farklıydı biliyordum, gizemliydi kuşlar. Neler yapıyorlar, neler konuşuluyor merak ediyor. Duymak, anlamak istiyordum. Hatta bazen kuş olmak, beni de hayatlarına almaları için yalvarmak.


Anıların sarı sayfalarda eskimiş hallerine bayılıyorum. Eski bir hatıra defteri okumak istedim hergün. Geçmişin sadeliğine sahip, sahteleşmemiş ama hala gizem kokan bir yaşam. Yıllar sonra benim de bunlara sahip olacağımı bilmek bir şeyi değiştirmiyordu. Ben kendimi okumak istemiyordum ki, benden zamanlar önce ama benim gibi yaşayan insanların anıların öğrenmek, gizemlerinin tadına bakmak istiyordum. Ne hissetmiş, nasıl büyümüş, nasıl nefes almış, nasıl aşık olmuş ve nasıl kaybetmiş? İlk ve son aşkımsın diyebilmiş mi bir erkeğe ya da bir kadına? Anılara soracağım o kadar çok sorum vardı ki, sararmış sayfalar bunlara dayanabilir mi diye düşünmeyi bile unutuyordum çoğu zaman. Biri gelip bana bunları anlatsın istemiyordum. Bir ödül kazanmışçasına, ya da bir define bulmuşçasına heyecanlanmak istiyordum. Ben çabalamalıydım hayat için, anılar bırakmak için. Başkalarının anılarında kendimi aramak güzeldi, hem de çok güzel. Her insan bir yabancının hayatında bile bulabilir kendisini, dediğim gibi bakıp, okuyup görmek lazım.

Gizemlerin, anıların naftalin koktuğunu bilir misiniz? Köşedeki sandığı açtığımız zaman kaldırdığımız her kanaviçeden ferah bir koku yükselir odaya doğru. Naftalin kokusunu sevdiğimden belki bu anılara gizemlere merakım. İnsan hep kendine uzak olanı merak eder dünya olalı beri, ya da kendinde olmayanı. Okur hayal ederim hepsini, bir de kendim yaşarım her şeyi. Bazen ben de naftalin kokarım sandıklar gibi. Yıllar sonra sandıklardan çıkacağımı düşünüp geriye bırakacağım kokuları hayal ederim. Bazen de düşlere dalarım, ucu bucağı olmayan gizemli, çiçeklerle dolu bir bahçede koşarım durmaksızın. Ellerimde anılarım, aşklarım, gizemlerim. Sırlarla dolar saçlarım rüzgarda, üzerimde anılardan bir elbise. Belki hiç olmadığım kadar güzelleşirim naftalin kokularında. Gizemlerin sihri konar yüreğime ışıl ışıl. Gizemlerden bir yolculuğa çıkıyorum ben, sepetimde tüm dünyanın anıları….



Mavisihir

0 yorum: